အပၸမာဒ (၇)

ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ
ငါ သံဗုေဒၶရြတ္ႏိုင္ပါ့မလား။

အကုသိုလ္ေတြ
ကတၱရာလမ္းမထက္က ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြလို
ဖို႔ျပင္သူမရွိရင္ လမ္းပ်က္/ ဘ၀ပ်က္။

စနစ္ဆိုးတစ္စံုတစ္ရာေအာက္က
ငါတို႔ဘ၀ဟာ
ခ၀ါအိုသည္ႀကီး၀တ္တဲ့ အ၀တ္စံုလုိပါပဲလား။

ေဖာင္စီးတာေတာင္
ေရငတ္တယ္  . .တဲ့။

ဓာတ္တိုင္ေအာက္မွာမီးမလင္းတဲ့
ငါ့တို႔ျမန္မာျပည္မွာ
ဒိုးႀကီးဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ အေပ အေတေပါ့။

ခပ္မိုက္မိုက္လုပ္ဖို႔အတြက္
ဒိုးႀကီးမွာေသနပ္မရွိဘူးေလ။

ေတာင္းစားရေအာင္ကလည္း
ညေနစာတစ္ထပ္ေတာင္ ေပ်ာက္ေနတယ္။

ငါညကျပင္ထားတဲ့
Computer Hardware တစ္ခ်ပ္ကို
မိန္းမပ်ိဳစစ္စစ္တစ္ေယာက္ကထုေျခသြားတယ္တဲ့။

လုပ္စမ္းပါေစ . . . .
Memory ေတြေခ်ာင္ေနတဲ့မင္းဘ၀ဟာ
processor ေတြေမာင္းႏွင္ေပးေနလည္းအကားပဲ။

မင္းျပန္မလာနဲ႔  . . .
ဖုန္းလည္းမဆက္ပါေတာ့နဲ႔  . . .။

လက္လုပ္လက္စား
ကြန္ပ်ဴတာ ျပဳျပင္ေ၇းသမားတစ္ေယာက္ဟာ
မင္းထင္ထားသေလာက္ေတာ့ မေပ်ာ့ညံ့ပါဘူး။

နံက္တုိင္းငါေဖ်ာ္ေသာက္တဲ့ ေကာ္ဖီမွာ
ခ်ိဳတယ္  ..
ခါးတယ္  ..
စိမ့္သက္သက္ရယ္  .. . .။

ရင္ဘတ္ျခင္းပြတ္သပ္ခဲ့တဲ့ မင္းမွာ
ပူေလာင္တယ္ . . .
ထစ္ေငါ့တယ္  .. .
တြန္႔လိမ္ေနတယ္  . . ..။

ေတာ္ၿပီေလ
ဒီေလာက္ဆို မင္းအာသာဆႏၵက ၾကက္ယက္တဲ့ဖုန္သဲေတြလိုပါပဲ။

ငါတစ္ေယာက္တည္းေနမွာေပါ့
ငါတစ္ကုိင္းတည္းနားမွာေပါ့
ငါတပင္တည္းတြယ္ကပ္မွာေပါ့

အခုေတာ့  ..  . အခုေတာ့
ငါဟာ
ဟိုအပင္ကို ခုန္ကူးခြင့္မရတဲ့ ေမ်ာက္ႀကီးတစ္ေကာင္လို။

၀ုန္းကနဲ   ..  ျဗဳန္းကနဲ  . ..
ငါ့အသည္းေတြ အျခမ္းျခမ္းကြဲခဲ့ၿပီ။

~⊱•❈❀ღ✿⊰❂⊱✿ღ❀❈•⊰~ ~⊱•❈❀ღ✿⊰❂⊱✿ღ❀❈•⊰~

အားလံုးမဂၤလာပါ
ဒိုးႀကီး