ယဇ္

မႏၱေလးပုဏၰားကုန္းေရာက္ ေဆာင္းပါး

သတိတစ္ခ်က္ အထိခက္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ေရွးပေဝသဏီကတည္းက အခုတိုင္လက္
သံုးစကား ႏွစ္လံုးမွာ “အသိႏွင့္သတိ” ပင္ျဖစ္သည္။သူတို႔ႏွစ္လံုးရဲ႕ပမာဏာမတူညီသည့္
အေလွ်ာက္ ထိုေရွးပေဝသဏီ က ပင္ အခုတိုင္ လူမ်ိဳးျခင္းအယူဝါဒျခင္းတို႔ ခိုက္ရန္ျဖစ္
ပြားၾကသည္မွ စစ္မက္ျဖစ္ပြားသည့္အထိ ပင္။ ဗုဒၶ အယူဟာကိုၾကည္ညိဳၾကသူျခင္းပင္
 “ေရႊက်င္ဂိုဏ္း” “သုဓမၼာဂိုဏ္း” စသည့္ကြဲလြဲမႈမ်ားရွိသည္။ သို႔ေသာ္ မြတ္ဆလင္ဝါဒ
ျဖစ္ေသာ ရွီဟိုက္ႏွင့္စြန္နီတို႔ကဲ့သို႔ အေသခံအၾကမ္းဖက္ဗံုးခြဲသတ္ျဖတ္တိုက္ ခိုက္ 
မႈကေတာ့ လံုးလံုးမွ်မရွိခဲ့ေပ။ အခုလည္းမရွိေသး ဟိုးဟိုပေဝသဏီကလည္းမရွိခဲ့
ဘူးေပ။

ဒါကိုပဲ ေလ့လာစမ္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ “ေမတၱာ” ဆိုတဲ့စကားတစ္လံုးကို တရားကိုယ္
ေကာက္မိပါသည္။ပိဋကတ္မွာ ကုရ္အန္က်မ္းကဲ့သို႔ ခိုက္ရန္မ်က္ပြားအညိဳးထား
သတ္ျဖတ္ျခင္း သားသတ္ျခင္းတို႔ကို ျမဴ မွ်အားမေပးျခင္း“ကာယကံ”ကို တားျမစ္
ထားသလို စိတ္ျဖင့္ပင္ မၾကံစည္ေကာင္းပါဟူ၍“မေနာကံ” ျဖင့္လည္း တားျမစ္ဆံုး
မထားသည္။

ဒီအေၾကာင္းဟာ ဗုဒၶကို ῾ဥဇၨယ᾽အမည္ရွိ ပုဏၰားတို႔ရဲ႕ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးက
ေပၚလြင္ေစပါတယ္။  ျမန္ မာႏိုင္ ငံက မြတ္ဆလင္ အစ္ေန႔လိုေန႔မ်ိဳးကိုအေၾကာင္းျပဳ
တာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဥဇၨယဆိုတဲ့ ပုဏၰား ေလး တစ္ေယာက္က ဗုဒၶကို အခုလိုေမး
ဖူးတယ္ ။

“ဘဝမၸိ ေနာ ေဂါတေမာ ယညံ ဝေဏၰတီ” တိ။

“ဘဝံပိေဂါတေမာ၊ အရွင္ေဂါတမသည္လည္း။ ယညံ၊ယစ္ပူေဇာ္ျခင္းကို။

ဝေဏၰတိေနာ၊ျခီးမြန္းသည္ မဟုတ္ေလာ။”

အရွင္ေဂါတမတို႔မွာ ယစ္ပူေဇာ္ျခင္းဆိုတဲ့အယူဝါဒကို ျခီးမြန္းပါသလား? တဲ့။

ဥဇၨယရဲ႕အေမးစကားဟာ ကမၻာလူသားထုအသည္းႏွလံုးမွာ အမွားနဲ႔အမွန္အေကာင္း
အဆိုးကိုမေဝခြဲႏိုင္တဲ့သူေတြအတြက္ အလြန္ကို တန္ဘိုးရွိတဲ့စကားလံုးပါပဲ။

ယစ္ပူေဇာ္တယ္ဆိုတာ အသက္ရွိေသာ သတၱဝါကို အေသဆိုးန႔ဲသတ္တဲ့ကိစၥမ်ိဳးပါပဲ။ 
ဟိုး လြန္ခဲ့ေသာေခတ္အခါေခၚအရိုင္းအစိုင္းေတြေခတ္က လူအျခင္းျခင္းကိုပဲ ရြာ
လူႀကီးက တစ္ႏွစ္တစ္ခါ သတ္တဲ့ ယစ္ပူေဇာ္မႈမ်ိဳးေတြကိုလုပ္တယ္။ ေနာက္ လူ႔
ယဥ္ေက်းမႈေလး တီးမိေခါက္မိရွိလာေတာ့ လူသတ္ယစ္ကေန ကၽြဲႏြားသိုးဆိတ္
ၾကက္ဝက္ စတဲ့တိရစၦာန္ေတြကို ေျပာင္းလဲအစားထိုး သတ္တဲ့ယစ္ေတြကိုလုပ္
ၾကတယ္။ ယင္းသို ႔ျဖင့္ လူသတ္ယစ္ကို အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြက 
စြန္႔လႊတ္လိုက္ ေသာ္လည္းပဲ တိရစၦာန္သတ္တဲ့ယစ္ကေတာ့ ဒီကေန႔အထိ
ကမၻာမွာလက္ခံေနတုန္းပဲ။ ဒါဟာ ကမၻာ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသိ
ဉာဏ္ေတြယဥ္ေက်းမႈအားနည္းေနေသးလို႔လို႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်လို႔ရပါတယ္။
ဒီ တိရစၦာန္သတ္တဲ့ သားသတ္ယစ္ေတြဟာလည္းပဲ ေနာင္တစ္ခ်ိန္အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ 
ယဥ္ေက်းမႈစရိုက္ေတြ အားေကာင္းလာရင္ ပေပ်ာက္သြားမွာပါ။

“ယဇ္”ဆိုတဲ့ပါဠိျပက္စကားေလးက “ယည”ဆိုတဲ့ပါဠိစကားက တုိက္ရိုက္လာခဲ့
တာပါ။
 “ ယဇနံ ယေညာ၊ ယဇႏၱိ အေနနာတိ ဝါ ယေညာ” လို႔ ῾သူစိ᾽က်မ္းကဆိုပါတယ္။ 
တကယ္ေတာ့ ယဇ္ဆိုတာ အလွဴဒါနတစ္မ်ိဳးပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြဲႏြားစတဲ့သား
ေကာင္ႀကီးမ်ားကိုသတ္ျဖတ္တဲ့အလွဴေတြျပဳလုပ္ ေလ့ရွိတဲ့အတြက္ “ယဇ္”ဆိုတဲ့စ
ကားလံုးႀကီးက အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ေနတာပါ။ ဥပမာဗ်ာ ဟိႏၵဴလူ မ်ိဳးေတြ ဖက္
ရြက္ေပၚခင္းၿပီး သစ္သီးေတြပဲေတြကို ဟင္းအျဖစ္စီမံၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာကိုေကၽြး
ေမြးတာ ကလည္း “ယဇ္” လို႔ေခၚတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ လူေတြက ေသြးနံ႕
ကင္းျခင္းသားသတ္မႈကင္းျခင္း စတဲ့ ဟိႏၵဴတို႔အလွဴကိုေတာ့ “ယဇ္”လို႔ မျမင္မ
သိၾကဘဲ အလွဴႀကီးအတန္းႀကီးလို႔သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ မြတ္ဆလင္ေတြကဲ့
သို႔ ဆိတ္ကၽြဲႏြားသိုးေတြကိုသတ္တဲ့အလွဴႀကီးကိုေတာ့ “ယဇ္”အျဖစ္နဲ႔ျမင္ႀကီး 
အခ်ိဳ႕က ႏွာ ေခါင္းရႈ႕ံၾကပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဗုဒၶကို ဥဇၨယပုဏၰားက ေမးတဲ့ “ယဇ္”က သားသတ္တဲ့ယဇ္ကိုေမးတာပါ။ 
အသက္လြတ္ယဇ္ ကိုေမးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသြးညွီနံ႕သားသတ္ယဇ္
ကို ေရွာင္က်ဥ္ေတာ္မူေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ က ဥဇၨယ ကိုအခုလို ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“ န ေခါ အဟံ ျဗာဟၼဏ သဗၺံ ယညံ ဝေဏၰမိ”

“ျဗာဟၼဏ၊ ပုဏၰား။ အဟံ၊ငါဘုရားသည္။ သဗၺံ၊အလံုးစံုေသာ။

ယညံ၊ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းကို။ န ေခါဝေဏၰမိ၊ မျခီးမြမ္းပါဘူး။”

 “ အို  . . ”

“ဥဇၨယအမည္ရွိတဲ့ ပုဏၰား”

“ ငါဘုရားသည္ သားသတ္တဲ့ ယဇ္အလူမ်ိဳးကို ေရွာင္ကြင္းေတာ္မူ၏”
ပါဠိေတာ္တုိက္ရိုက္စကားေနာ္။ သားသတ္တာကို အားေပးျခင္းအလုိတူျခင္း သာ
ယာျခင္းရွိၾကတဲ့ဗုဒၶ ဘာသာဝင္အမည္ခံေတြ သတိထားဖို႔ ဒုိးႀကီးဓမၼအလင္း
ဖြင့္လိုက္တာပါ။ (မအားတဲ့ၾကားထဲက) ဗုဒၶဟာ ကမၻာေလာကႀကီးကို လူအျခင္း
ျခင္းသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးစံုေသာသတၱဝါ ေတြကို
ၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္တာပါ။ သတ္ျဖတ္ျခင္း စတဲ့ေသြးသံရဲရဲေတြကို ဗုဒၶသည္ ေရွာင္
ကြင္းေတာ္မူပါ တယ္။ 

ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံေတြ facebook ေပၚမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္က သားသတ္လွဴတဲ့ 
ယဇ္ကိုအားေပး သာယာေနတာကို သတိထားမိလို႔ အခုလို ဓမၼအလငး္ေဝငွတာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးေလးဖတ္မိတဲ့သူမ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဗုဒၶဝါဒအယူရွိသူလား 
မရွိသူလားဆိုတာ ဆန္းစစ္ႏုိင္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္ေမာင္ဒိုးႀကီး အခ်ိန္ကုန္ေငြပန္းခံကာ 
အခုလိုိ ဓမၼအလင္းေဝငွတာပါ။ အျခားေသာဗုဒၶဘာသာအယူရွိသူမ်ား သိမိၾက၍ 
ဇီဝိတဒါနအလို႔ငွာ မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ Shareႏိုင္သလို အခုလို ဓမၼ
ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားႏိုင္ရန္ ပါဠိစာေပကို စတင္သင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ 
လက္ ဦးဆရာ ဖခင္ႀကီးဦးလွစံကို ေဝမွ်မိပါသည္။

က်မ္းကိုး  . ..

သုတၱံပိဋကတ္။

အဂၤုတၱရနိကာယ္။ မူလပဏၰသကပါဠိေတာ္။

၄-စကၠဝဂၢ။ ၉-ဥဇၨယသုတၱ  - ႏွာ- ၃၅၁

ဒုိးႀကီး(9.16.2016-ေခတၱမႏၱေလး)