ေတြးတက္ရင္ ေတြးလုိက္စမ္းပါ . .
အႏွစ္ (၁၀၀) ဆိုေတာ့ ..
သယံဇာတေတြလည္း အသက္ထြက္ကုန္တာေပါ့ . . ။
မေငါ့နဲ႔ ..
ငါ့ကဗ်ာက တည့္ေျပာတာ . .။
ပိုလွ်ံလို႔ေရာင္းစားဘာျဖစ္လည္း
မပိုလွ်ံေတာ့လည္း ေတာင္းစားၾကတာေပါ့။
တင္ျပန္တဲ့အေကၽြး ..
တရုတ္မစပ္လည္း .တို႔ျပည္သူေတြစပ္ၾကတာေပါ့။
ေျပာင္သြားတဲ့ သစ္ပင္
သူတို႔မစိုက္လည္း .. တို႔စိုက္ၾကတာေပါ့။
နားမလည္လို႔
ခုတ္ထစ္ၾကတာ .. . ။
အသိတရားမဲ့လို႔
ေရာင္းစားပစ္ၾကတာ .. .။
ဘာျဖစ္လည္း ..
ဘာမွမျဖစ္ဘူး .. .။
ဘာထူးလည္း ..
ဘာမွမထူးဘူး .. ။
ဘယ္သူေသေသ ..
ငါ ေတ ႀကီးမာရင္ၿပီးေရာပဲမဟုတ္လား။
ေသခ်ာပါတယ္ ..
ေနာက္အႏွစ္ (၂၀၀)ဆိုရင္
ငေတႀကီးလည္းေသၿပီ ..
ငါ့ကဗ်ာလည္း ေၾကြေလ . . . ၿပီ .. ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဒိုးႀကီး
No comments:
Post a Comment